تنهایی من، همان انتظارم است و انتظارم، همان عشق!

و عشق تنها بهانه ی بودنم! بی بهانه ام نکن!

دیگر بهار در سبد روزگار نیست / دیگر قرار نیست ، نه دیگر قرار نیست / شادم که زود می گذرد شادیم ، ولی / غم می خورم که هیچ غمی ماندگار نیست .

کاش میشد با تو بودن را نوشت / تا که زیبا را کشم بر هرچه زشت / کاش میشد روی این رنگین کمان / می نوشتم تا ابد با من بمان .

از دور برایت گلی میفرستم که نامش سلام و بویش عطر دوستی و پیامش غم دوری توست .

با دوست عشق زیباست با یار بیقراری ، از دوست درد ماند و از یار یادگاری .

این روزها ، آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست ، آنقدر

که رخت های دلتنگیم را ، فرصتی برای ،خشک شدن نیست . . .

کم کم ز یادم میروی این روزگار و رسم اوست / این جمله را با تلخی اش صد بار تضمین میکنم